Yüksek topuklu binalardan atlıyoruz senle
Ayaklarımız kanat çırpıyor ama nafile
Çakılıyoruz buğday kokan tarlalara
İstifa ederiyoruz nazik davranışlarımızdan, sarmaşık otlar biriktiriyoruz beynimizde dikenli
Düşündükçe ağırtıyor kafamızı
Ağlamak çare olmuyor. Sonra bir rüzgar çıkıyor uçuruyor bizi topraklarda en sevdiğimiz cam kırılışları bunlar biliyorum.