Amansız bir çaresizlik sarıyor beni
Sığınacak bir gölge arıyorum, üşürken bile kaçmak istiyorum
Güneşten, aydınlatmamasını istiyorum ayın beni, nasıl geldiysem
Tekrar aynı şekil yok olmak istiyorum dünyadan, aklımla bir makine yapıyorum
Yok olmak için, çarkları olan bir makine, sonra zihnim sıkışıyor arasına amansız can
çekişiyor. umarsız izliyorum, kurtarmak gelmiyor içimden, çarklarda parçalanırken
zihnim içinden umursamadığın anlar çıkıyor. tekrar umursamıyorum ve tekrar kaybediyorum...

Seni düşününce hep uykum gelir kurtulmak için tabi.Ama lanet rüyalar bırakmıyor.

Eğer bir şeyden korkunuz varsa sizle o şey arasında zerre kadar bağlantı yoktur.

Gözlerin olmadan ellerinle bir şeyleri görebilirsin ama renkleri göremezsin.

Eğer bir topluluğa her gün bir şey hatırlatma gereği duyuyorsanız o topluluğun aptal bir topluluk olduğu su götürmez bir gerçektir.