bir çöp kovasına bakıp yazıyorum canlı bir renkte üstünde çiçek motifleri var güzel görünüyor ama bu içine çöp konulmayacağı anlamına gelmiyor ne kadar güzel görünse de sonuçta içine çöp bırakılacak, insanlar da çöp kovasına benziyor bence içinde dıştan ne kadar güzel görünse de aslında içinde bok taşıdığı su götürmez bir gerçek öyleyse bu ne ego bu aşırı ego sahibi olan insanlar genelde içinde yaşadıklarını bir kenara bırakıp çevredeki insanların alkışlarına göre hareket ediyorlar Albert Camus'un dediği gibi ''insan ne ise o olmayı red eden tek varlıktır'' içimizden geldiği gibi yaşayalım,anı yaşamaya gayret gösterelim.Bir beklenti bekleyerek yaşamak kölelikten başka bir şey değildir...

Senin kaşın ve gözün arasındaki uyumun bağlayıcılığı, tanrı ile kulu arasındaki bağdan daha kuvvetli...

Bir an sen oluyorum...

Denize karşı oturup seni düşünüyorum
deniz köpürüyor
biram köpürüyor
yüreğim köpürüyor


Güneşe bakıp seni düşünüyorum
çevrem aydınlanıyor
çiçekler aydınlanıyor
ben aydınlanıyorum

Aya bakıp seni düşünüyorum
çevrem kararıyor
çiçekler kararıyor
ben kararıyorum

Aynaya bakıp seni düşünüyorum
bir an sen oluyorum...

Aylardan seni,günlerden cam kenarlarını severim...

Neden hep karamsarız. Anlayamam belki gerçekleri gördüğümüz için ya da kendi dünyamızda gerçek diye kabul ettiklerimizi gördüğümüz içindir.Sahi gerçek olan nedir ? karamsarlık acayip bir şey birden mükemmel düzenle kurulmuş,mükemmel güzellikler içinde yaşadığımız dünyada nefret etmeye başlıyor insan, ama bir türlü kopamıyor çünkü hepimiz bir şeylere inanmışız şu mükemmel dünyada inandıklarımız için yaşıyoruz ama inandıklarımız neden bizim için bir şey yapmıyor. böyle sürüp gitmez diye düşünüyor insan sonra elinden bir şey gelmeyince apışıp kalıyor olduğu yerde ne yapmak gerek inanmaya devam etmek mi yoksa,yoksası yok işte inanacağız böyle sürüp gider herhalde...